سوره 104: همزة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
واى بر هر بدگوى عیبجویى (1)		وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿1﴾
که مالى گرد آورد و برشمردش (2)		الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
پندارد که مالش او را جاوید کرده (3)		یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
ولى نه قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (4)		کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (5)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
آتش افروخته خدا[یى] است (6)		نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
[آتشى] که به دلها مى‏رسد (7)		الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
و [آتشى که] در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامى‏گیرد (8)		إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)		فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿9﴾