سوره 52: طور

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به طور (1)		وَالطُّورِ ﴿1﴾
و کتابى نگاشته شده (2)		وَکِتَابٍ مَّسْطُورٍ ﴿2﴾
در طومارى گسترده (3)		فِی رَقٍّ مَّنشُورٍ ﴿3﴾
سوگند به آن خانه آباد [خدا] (4)		وَالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ ﴿4﴾
سوگند به بام بلند [آسمان] (5)		وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿5﴾
و آن دریاى سرشار [و افروخته] (6)		وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿6﴾
که عذاب پروردگارت واقع‏شدنى است (7)		إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾
آن را هیچ بازدارنده‏اى نیست (8)		مَا لَهُ مِن دَافِعٍ ﴿8﴾
روزى که آسمان سخت در تب و تاب افتد (9)		یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا ﴿9﴾
و کوهها [جمله] به حرکت درآیند (10)		وَتَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْرًا ﴿10﴾
پس واى بر تکذیب‏کنندگان در آن روز (11)		فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿11﴾
آنان که به یاوه سرگرمند (12)		الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ﴿12﴾
روزى که به سوى آتش جهنم کشیده مى‏شوند [چه] کشیدنى (13)		یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿13﴾
[و به آنان گویند] این همان آتشى است که دروغش مى‏پنداشتید (14)		هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿14﴾
آیا این افسون است‏یا شما [درست] نمى‏بینید (15)		أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿15﴾
به آن درآیید خواه بشکیبید یا نشکیبید به حال شما یکسان است تنها به آنچه مى‏کردید مجازات مى‏یابید (16)		اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَیْکُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿16﴾
پرهیزگاران در باغهایى و [در] ناز و نعمتند (17)		إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿17﴾
به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (18)		فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿18﴾
[به آنان گویند] به [پاداش] آنچه به جاى مى‏آوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (19)		کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿19﴾
بر تختهایى ردیف هم تکیه زده‏اند و حوران درشت‏چشم را همسر آنان گردانده‏ایم (20)		مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿20﴾
و کسانى که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى کرده‏اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار[ها]شان را نمى‏کاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (21)		وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿21﴾
با [هر نوع] میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت] مى‏کنیم (22)		وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿22﴾
در آنجا جامى از دست هم مى‏ربایند [و بر سرش همچشمى مى‏کنند] که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (23)		یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ ﴿23﴾
و براى [خدمت] آنان پسرانى است که بر گردشان همى‏گردند انگارى آنها مرواریدى‏اند که [در صدف] نهفته است (24)		وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکْنُونٌ ﴿24﴾
و برخى‏شان رو به برخى کنند [و] از هم پرسند (25)		وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿25﴾
گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (26)		قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿26﴾
پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ کرد (27)		فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾
ما از دیرباز او را مى‏خواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (28)		إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿28﴾
پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه (29)		فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾
یا مى‏گویند شاعرى است که انتظار مرگش را مى‏بریم [و چشم به راه بد زمانه بر اوییم] (30)		أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾
بگو منتظر باشید که من [نیز] با شما از منتظرانم (31)		قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿31﴾
آیا پندارهایشان آنان را به این [موضعگیرى] وا مى‏دارد یا [نه] آنها مردمى سرکشند (32)		أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾
یا مى‏گویند آن را بربافته [نه] بلکه باور ندارند (33)		أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾
پس اگر راست مى‏گویند سخنى مثل آن بیاورند (34)		فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾
آیا از هیچ خلق شده‏اند یا آنکه خودشان خالق [خود] هستند (35)		أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾
آیا آسمانها و زمین را [آنان] خلق کرده‏اند [نه] بلکه یقین ندارند (36)		أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا یُوقِنُونَ ﴿36﴾
آیا ذخایر پروردگار تو پیش آنهاست‏یا ایشان تسلط [تام] دارند (37)		أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ ﴿37﴾
آیا نردبانى دارند که بر آن [بر شوند و] بشنوند پس باید شنونده آنان برهانى آشکار بیاورد (38)		أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿38﴾
آیا خدا را دختران است و شما را پسران (39)		أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾
آیا از آنها مزدى مطالبه مى‏کنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (40)		أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿40﴾
آیا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مى‏نویسند (41)		أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿41﴾
یا مى‏خواهند نیرنگى بزنند و [لى] آنان که کافر شده‏اند خود دچار نیرنگ شده‏اند (42)		أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿42﴾
آیا ایشان را جز خدا معبودى است منزه است‏خدا از آنچه [با او] شریک مى‏گردانند (43)		أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿43﴾
و اگر پاره‏سنگى را در حال سقوط از آسمان ببینند مى‏گویند ابرى متراکم است (44)		وَإِن یَرَوْا کِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْکُومٌ ﴿44﴾
پس بگذارشان تا به آن روزى که در آن بیهوش مى‏افتند برسند (45)		فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿45﴾
روزى که نیرنگشان به هیچ‏وجه به کارشان نیاید و حمایت نیابند (46)		یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿46﴾
و در حقیقت غیر از این [مجازات] عذابى [دیگر] براى کسانى که ظلم کرده‏اند خواهد بود ولى بیشترشان نمى‏دانند [که آن عذاب چیست] (47)		وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿47﴾
و در برابر دستور پروردگارت شکیبایى پیشه کن که تو خود در حمایت مایى و هنگامى که [از خواب] بر مى‏خیزى به نیایش پروردگارت تسبیح گوى (48)		وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿48﴾
و [نیز] پاره‏اى از شب و در فروشدن ستارگان تسبیح‏گوى او باش (49)		وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾