سوره 55: الرحمن

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)		الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)		عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)		خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)		عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)		الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهره‏سایانند (6)		وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)		وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)		أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)		وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)		وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف دار (11)		فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
و دانه‏هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست (12)		وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشکیده‏اى سفال مانند آفرید (14)		خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)		وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)		رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونه‏اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)		مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى‏کنند (20)		بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)		یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینه‏هاى بادبان‏دار بلند همچون کوهها (24)		وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانى‏شونده است (26)		کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)		وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى‏کند هر زمان او در کارى است (29)		یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)		سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مى‏توانید از کرانه‏هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى‏کنید (33)		یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
بر سر شما شراره‏هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)		یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)		فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)		فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مى‏شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)		یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى‏خواندند (43)		هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)		یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)		وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
که داراى شاخسارانند (48)		ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)		فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
در آن دو [باغ] از هر میوه‏اى دو گونه است (52)		فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشت‏بافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)		مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشته‏نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)		فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)		کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)		هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)		وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
که از [شدت] سبزى سیه‏گون مى‏نماید (64)		مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)		فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)		فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)		فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
حورانى پرده‏نشین در [دل] خیمه‏ها (72)		حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)		لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‏اند (76)		مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)		فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)		تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾