سوره 56: الواقعة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن واقعه چون وقوع یابد (1)		إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)		لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
پست‏کننده [و] بالابرنده است (3)		خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿3﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)		إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)		وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)		فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿6﴾
و شما سه دسته شوید (7)		وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)		فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)		وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و سبقت‏گیرندگان مقدمند (10)		وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)		أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)		فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
گروهى از پیشینیان (13)		ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
و اندکى از متاخران (14)		وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)		عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿15﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده‏اند (16)		مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏گردند (17)		یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿17﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)		بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿18﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى‏خرد گردند (19)		لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿19﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)		وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)		وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و حوران چشم‏درشت (22)		وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)		کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه مى‏کردند (24)		جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
در آنجا نه بیهوده‏اى مى‏شنوند و نه [سخنى] گناه‏آلود (25)		لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)		إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
و یاران راست‏یاران راست کدامند (27)		وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
در [زیر] درختان کنار بى‏خار (28)		فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿28﴾
و درختهاى موز که میوه‏اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)		وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿29﴾
و سایه‏اى پایدار (30)		وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿30﴾
و آبى ریزان (31)		وَمَاء مَّسْکُوبٍ ﴿31﴾
و میوه‏اى فراوان (32)		وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)		لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)		وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
ما آنان را پدید آورده‏ایم پدید آوردنى (35)		إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿35﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده‏ایم (36)		فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
شوى دوست همسال (37)		عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
براى یاران راست (38)		لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)		ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
و گروهى از متاخران (40)		وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)		وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)		فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
و سایه‏اى از دود تار (43)		وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿43﴾
نه خنک و نه خوش (44)		لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)		إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
و بر گناه بزرگ پافشارى مى‏کردند (46)		وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و مى‏گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى‏گردیم (47)		وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)		أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)		قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)		لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿50﴾
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)		ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
قطعا از درختى که از زقوم است‏خواهید خورد (52)		لَآکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿52﴾
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)		فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و روى آن از آب جوش مى‏نوشید (54)		فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)		فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)		هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
ماییم که شما را آفریده‏ایم پس چرا تصدیق نمى‏کنید (57)		نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى‏ریزید دیده‏اید (58)		أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا شما آن را خلق مى‏کنید یا ما آفریننده‏ایم (59)		أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده‏ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)		نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
[و مى‏توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمى‏دانید پدیدار گردانیم (61)		عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)		وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿62﴾
آیا آنچه را کشت مى‏کنید ملاحظه کرده‏اید (63)		أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا شما آن را [بى‏یارى ما] زراعت مى‏کنید یا ماییم که زراعت مى‏کنیم (64)		أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى‏گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى‏افتید (65)		لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
[و مى‏گویید] واقعا ما زیان زده‏ایم (66)		إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
بلکه ما محروم شدگانیم (67)		بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
آیا آبى را که مى‏نوشید دیده‏اید (68)		أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده‏اید یا ما فرودآورنده‏ایم (69)		أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿69﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى‏گردانیم پس چرا سپاس نمى‏دارید (70)		لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
آیا آن آتشى را که برمى‏افروزید ملاحظه کرده‏اید (71)		أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده‏اید یا ما پدیدآورنده‏ایم (72)		أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿72﴾
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده‏ایم (73)		نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)		فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
نه [چنین است که مى‏پندارید] سوگند به جایگاه‏هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)		فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)		وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)		إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
در کتابى نهفته (78)		فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿78﴾
که جز پاک‏شدگان بر آن دست ندارند (79)		لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)		تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى‏گیرید (81)		أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى‏دهید (82)		وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى‏رسد (83)		فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)		وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿84﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى‏بینید (85)		وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
پس چرا اگر شما بى‏جزا مى‏مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)		فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
اگر راست مى‏گویید [روح] را برنمى‏گردانید (87)		تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)		فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)		فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)		وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)		فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)		وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)		فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)		وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)		إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)		فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾