سوره 69: الحاقة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن رخ دهنده (1)		الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
چیست آن رخ دهنده (2)		مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)		کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)		فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)		وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
[که خدا] آن را هفت‏شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏دیدى گویى آنها تنه‏هاى نخلهاى میان تهى‏اند (7)		سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مى‏بینى (8)		فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)		وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)		فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِیَةً ﴿10﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)		إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)		لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)		فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و زمین و کوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)		وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)		فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)		وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‏دارند (17)		وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مى‏شوید [و] پوشیده‏اى از شما پوشیده نمى‏ماند (18)		یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
اما کسى که کارنامه‏اش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)		فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ ﴿19﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مى‏رسم (20)		إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿20﴾
پس او در یک زندگى خوش است (21)		فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿21﴾
در بهشتى برین (22)		فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (23)		قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)		کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
و اما کسى که کارنامه‏اش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)		وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیهْ ﴿25﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)		وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ ﴿26﴾
اى کاش آن [مرگ] کار را تمام مى‏کرد (27)		یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)		مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیهْ ﴿28﴾
قدرت من از [کف] من برفت (29)		هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیهْ ﴿29﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)		خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)		ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)		ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
چرا که او به خداى بزرگ نمى‏گروید (33)		إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
و به اطعام مسکین تشویق نمى‏کرد (34)		وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)		فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)		وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
که آن را جز خطاکاران نمى‏خورند (37)		لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿37﴾
پس نه [چنان است که مى‏پندارید] سوگند یاد مى‏کنم به آنچه مى‏بینید (38)		فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
و آنچه نمى‏بینید (39)		وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
که [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏اى بزرگوار است (40)		إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)		وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مى‏گیرید (42)		وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
[پیام] فرودآمده‏اى است از جانب پروردگار جهانیان (43)		تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و اگر [او] پاره‏اى گفته‏ها بر ما بسته بود (44)		وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
دست راستش را سخت مى‏گرفتیم (45)		لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
سپس رگ قلبش را پاره مى‏کردیم (46)		ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمى‏شد (47)		فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)		وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و ما به راستى مى‏دانیم که از [میان] شما تکذیب‏کنندگانى هستند (49)		وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)		وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و این [قرآن] بى‏شبهه حقیقتى یقینى است (51)		وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)		فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾