سوره 71: نوح

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)		إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده‏اى آشکارم (2)		قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿2﴾
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)		أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)		یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)		قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)		فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)		وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)		ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)		ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)		فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)		یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)		وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)		مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)		وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾
مگر ملاحظه نکرده‏اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)		أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾
و ماه را در میان آنها روشنایى‏بخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)		وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)		وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾
سپس شما را در آن بازمى‏گرداند و بیرون مى‏آورد بیرون‏آوردنى [عجیب] (18)		ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)		وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾
تا در راههاى فراخ آن بروید (20)		لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)		قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)		وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)		وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾
و بسیارى را گمراه کرده‏اند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)		وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)		مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿25﴾
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)		وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى‏کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)		إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکت‏ستمگران میفزاى (28)		رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾