سوره 75: قیامة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
|
سوگند به روز قیامت (1)
|
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾ |
|
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)
|
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾ |
|
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)
|
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾ |
|
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)
|
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾ |
|
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مىخواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)
|
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾ |
|
از اینرو مىپرسد قیامت کى خواهد بود (6)
|
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾ |
|
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)
|
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾ |
|
و ماه بىنور گردد (8)
|
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾ |
|
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)
|
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾ |
|
آن روز انسان مىگوید راه فرار کجاست (10)
|
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾ |
|
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)
|
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾ |
|
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)
|
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾ |
|
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند (13)
|
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾ |
|
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)
|
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾ |
|
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)
|
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾ |
|
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)
|
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾ |
|
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)
|
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾ |
|
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)
|
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾ |
|
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)
|
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾ |
|
چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافى نمىدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را (20)
|
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾ |
|
و آخرت را رها مىکنید (21)
|
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾ |
|
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
|
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿22﴾ |
|
و به پروردگارش مىنگرد (23)
|
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾ |
|
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
|
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾ |
|
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند (25)
|
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾ |
|
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
|
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾ |
|
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
|
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾ |
|
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
|
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾ |
|
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
|
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾ |
|
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
|
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾ |
|
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
|
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾ |
|
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد (32)
|
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾ |
|
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت (33)
|
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾ |
|
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (34)
|
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾ |
|
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (35)
|
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾ |
|
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود (36)
|
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾ |
|
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود (37)
|
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾ |
|
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
|
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾ |
|
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
|
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿39﴾ |
|
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40) |
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾ |
- ۹۱/۰۵/۲۱