سوره 83: المطففین

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
واى بر کم‏فروشان (1)		وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند (2)		الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند (3)		وَإِذَا کَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
مگر آنان گمان نمى‏دارند که برانگیخته خواهند شد (4)		أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿4﴾
[در] روزى بزرگ (5)		لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
روزى که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پاى ایستند (6)		یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
نه چنین است [که مى‏پندارند] که کارنامه بدکاران در سجین است (7)		کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
و تو چه دانى که سجین چیست (8)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
کتابى است نوشته‏شده (9)		کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿9﴾
واى بر تکذیب‏کنندگان در آن هنگام (10)		وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
آنان که روز جزا را دروغ مى‏پندارند (11)		الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
و جز هر تجاوزپیشه گناهکارى آن را به دروغ نمى‏گیرد (12)		وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
[همان که] چون آیات ما بر او خوانده شود گوید [اینها] افسانه‏هاى پیشینیان است (13)		إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
نه چنین است بلکه آنچه مرتکب مى‏شدند زنگار بر دلهایشان بسته است (14)		کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (15)		کَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
آنگاه به یقین آنان به جهنم درآیند (16)		ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس [به ایشان] گفته خواهد شد این همان است که آن را به دروغ مى‏گرفتید (17)		ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
نه چنین است در حقیقت کتاب نیکان در علیون است (18)		کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
و تو چه دانى که علیون چیست (19)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
کتابى است نوشته‏شده (20)		کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿20﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند کرد (21)		یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
براستى نیکوکاران در نعیم [الهى] خواهند بود (22)		إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بر تختها [نشسته] مى‏نگرند (23)		عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿23﴾
از چهره‏هایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏یابى (24)		تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
از باده‏اى مهر شده نوشانیده شوند (25)		یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ ﴿25﴾
[باده‏اى که] مهر آن مشک است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یکدیگر پیشى گیرند (26)		خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
و ترکیبش از [چشمه] تسنیم است (27)		وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
چشمه‏اى که مقربان [خدا] از آن نوشند (28)		عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
[آرى در دنیا] کسانى که گناه مى‏کردند آنان را که ایمان آورده بودند به ریشخند مى‏گرفتند (29)		إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
و چون بر ایشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏کردند (30)		وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند (31)		وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَکِهِینَ ﴿31﴾
و چون مؤمنان را مى‏دیدند مى‏گفتند اینها [جماعتى] گمراهند (32)		وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند (33)		وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و[لى] امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مى‏زنند (34)		فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏کنند (35)		عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿35﴾
[تا ببینند] آیا کافران به پاداش آنچه مى‏کردند رسیده‏اند (36)		هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾