سوره 96: العلق

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت که آفرید (1)		اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)		خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (3)		اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
همان کس که به وسیله قلم آموخت (4)		الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را که انسان نمى‏دانست [بتدریج به او] آموخت (5)		عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا که انسان سرکشى مى‏کند (6)		کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین که خود را بى‏نیاز پندارد (7)		أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)		إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن کس را که باز مى‏داشت (9)		أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بنده‏اى را آنگاه که نماز مى‏گزارد (10)		عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)		أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)		أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (13)		أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته که خدا مى‏بیند (14)		أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)		کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناه‏پیشه را (16)		نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)		فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)		سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان (19)		کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾