سوره 99: زلزلة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که زمین به لرزش [شدید] خود لرزانیده شود (1)		إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
و زمین بارهاى سنگین خود را برون افکند (2)		وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و انسان گوید [زمین] را چه شده است (3)		وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
آن روز است که [زمین] خبرهاى خود را باز گوید (4)		یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
[همان گونه] که پروردگارت بدان وحى کرده است (5)		بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
آن روز مردم [به حال] پراکنده برآیند تا [نتیجه] کارهایشان به آنان نشان داده شود (6)		یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
پس هر که هموزن ذره‏اى نیکى کند [نتیجه] آن را خواهد دید (7)		فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
و هر که هموزن ذره‏اى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید (8)		وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾