سوره 101: القارعة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
کوبنده (1)		الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
چیست کوبنده (2)		مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (3)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
روزى که مردم چون پروانه[هاى] پراکنده گردند (4)		یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
و کوه‏ها مانند پشم زده‏شده رنگین شود (5)		وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿5﴾
اما هر که سنجیده‏هایش سنگین برآید (6)		فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (7)		فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿7﴾
و اما هر که سنجیده‏هایش سبک بر آید (8)		وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
پس جایش هاویه باشد (9)		فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
و تو چه دانى که آن چیست (10)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
آتشى است‏سوزنده (11)		نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾

 

سوره 102: تکاثر

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (1)		أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید (2)		حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
نه چنین است زودا که بدانید (3)		کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
باز هم نه چنین است زودا که بدانید (4)		ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
هرگز چنین نیست اگر علم‏الیقین داشتید (5)		کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
به یقین دوزخ را مى‏بینید (6)		لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
سپس آن را قطعا به عین‏الیقین درمى‏یابید (7)		ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس در همان روز است که از نعمت [روى زمین] پرسیده خواهید شد (8)		ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾

 

سوره 103: العصر

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (1)		وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
که واقعا انسان دستخوش زیان است (2)		إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‏اند (3)		إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾

 

سوره 104: همزة

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
واى بر هر بدگوى عیبجویى (1)		وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿1﴾
که مالى گرد آورد و برشمردش (2)		الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
پندارد که مالش او را جاوید کرده (3)		یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
ولى نه قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (4)		کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (5)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
آتش افروخته خدا[یى] است (6)		نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
[آتشى] که به دلها مى‏رسد (7)		الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
و [آتشى که] در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامى‏گیرد (8)		إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)		فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿9﴾

 

سوره 105: فیل

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
مگر ندیدى پروردگارت با پیلداران چه کرد (1)		أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا نیرنگشان را بر باد نداد (2)		أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابیل فرستاد (3)		وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
[که] بر آنان سنگهایى از گل [سخت] مى‏افکندند (4)		تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ ﴿4﴾
و [سرانجام خدا] آنان را مانند کاه جویده‏شده گردانید (5)		فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَّأْکُولٍ ﴿5﴾

 

سوره 106: قریش

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفت‏دادن قریش (1)		لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)		إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)		فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسوده‏خاطرشان کرد (4)		الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾

 

سوره 107: ماعون

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا کسى را که [روز] جزا را دروغ مى‏خواند دیدى (1)		أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
این همان کس است که یتیم را بسختى مى‏راند (2)		فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
و به خوراک‏دادن بینوا ترغیب نمى‏کند (3)		وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
پس واى بر نمازگزارانى (4)		فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
که از نمازشان غافلند (5)		الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
آنان که ریا مى‏کنند (6)		الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ ﴿6﴾
و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خوددارى مى‏ورزند (7)		وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾

 

سوره 108: کوثر

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)		إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)		فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنت‏خود بى‏تبار خواهد بود (3)		إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾

 

سوره 109: کافرون

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اى کافران (1)		قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
آنچه مى‏پرستید نمى‏پرستم (2)		لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
و آنچه مى‏پرستم شما نمى‏پرستید (3)		وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه آنچه پرستیدید من مى‏پرستم (4)		وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿4﴾
و نه آنچه مى‏پرستم شما مى‏پرستید (5)		وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (6)		لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾

 

سوره 110: نصر

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد (1)		إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
و ببینى که مردم دسته‏دسته در دین خدا درآیند (2)		وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه که وى همواره توبه‏پذیر است (3)		فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾

 

سوره 111: المسد

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (1)		تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
دارایى او و آنچه اندوخت‏سودش نکرد (2)		مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآید (3)		سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و زنش آن هیمه‏کش [آتش فروز] (4)		وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
بر گردنش طنابى از لیف خرماست (5)		فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿5﴾

 

سوره 112: إخلاص

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوست‏خداى یگانه (1)		قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2)		اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3)		لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4)		وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾

 

سوره 113: فلق

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مى‏برم به پروردگار سپیده دم (1)		قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
از شر آنچه آفریده (2)		مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
و از شر تاریکى چون فراگیرد (3)		وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر دمندگان افسون در گره‏ها (4)		وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5)		وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾

 

سوره 114: ناس

به نام خداوند رحمتگر مهربان		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مى‏برم به پروردگار مردم (1)		قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
پادشاه مردم (2)		مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
معبود مردم (3)		إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
از شر وسوسه‏گر نهانى (4)		مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
آن کس که در سینه‏هاى مردم وسوسه مى‏کند (5)		الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
چه از جن و [چه از] انس (6)		مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾

 

دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ اجْعَلْ لى فیهِ اِلى مَرْضاتِکَ دَلیلاً وَلا

خدایا برایم در این ماه دلیلى به موجبات خوشنودى خود مقرر فرما و

تَجْعَلْ لِلشَّیْطانِ فیهِ عَلَىَّ سَبیلاً وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ لى مَنْزِلاًوَمَقیلاً یا

راهى براى تسلط شیطان بر من باقى مگذار و بهشت را منزل و آسایشگاهم قرار ده اى

قاضِىَ حَواَّئِجِ الطّالِبینَ

برآرنده حاجات جویندگان

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فیهِ اَبْوابَ الْجِنانِ وَاَغْلِقْ عَنّى فیهِاَبْوابَ

خدایا بگشا در این ماه برویم درهاى بهشت را و ببند برویم در آن درهاى

النّیرانِ وَوَفِّقْنى فیهِ لِتِلاوَةِ الْقُرْانِ یا مُنْزِلَ السَّکینَةِ فىقُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ

دوزخ را و موفقم دار به تلاوت قرآن اى فرو فرستنده آرامش در دلهاى مؤ منان

دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ وَفِّرْ فیهِ حَظّى مِنْ بَرَکاتِهِ وَسَهِّلْ سَبیلى

خدایا سرشار کن در این ماه بهره ام را از برکات آن و هموار ساز راهم را

اِلى خَیْراتِهِ وَلا تَحْرِمْنى قَبُولَ حَسَناتِهِ یا هادِیاً اِلَى الْحَقِّالْمُبینِ

به سوى خیرات آن و محرومم مساز از پذیرفتن حسناتش اى راهنماى بسوى حقیقت آشکار

دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان

اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ

خدایا آگاهم نما در آن براى برکات سحرهایش و روشن کن در آن دلم را به پرتو انوارش

وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.

و بکار به همه اعضایم به پیروى آثارش به نور خودت اى روشنى بخش دلهاى حق شناسان.

دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ اهْدِنى فیهِ لِصالِحِ الاْعْمالِ وَاقْضِ

خدایا راهنمائیم کن در آن به کارهاى شایسته و برآور در آن حاجات

لى فیهِ الْحَواَّئِجَ وَالاْمالَ یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَى التَّفْسیرِوَالسُّؤ الِ یا

و آرزوهاى مرا اى کسى که نیازى به شرح حال و درخواست ندارى اى

عالِماً بِما فى صُدُورِ الْعالَمینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِالطّاهِرینَ

دانا و آگاه بدانچه در دل مردم جهانیان است درود فرست بر محمد و آل پاکش

دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

اَللّهُمَّ وَفِّقْنى فیهِ لِمُوافَقَةِ الاْبْرارِ وَجَنِّبْنى

خدایا موفقم دار در این ماه به همراهى کردن با نیکان و دورم دار

فیهِ مُرافَقَةَ الاْشْرارِ وَآوِنى فیهِ بِرَحْمَتِکَ اِلى دارِ الْقَرارِبِاِلهِیَّتِکَ

در آن از رفاقت با اشرار و جایم ده در آن بوسیله رحمت خود به خانه قرار و آرامش به معبودیّت خود

یا اِلهَ الْعالَمینَ

اى معبود جهانیان