|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
|
|
آنگاه که زمین به لرزش [شدید] خود لرزانیده شود (1)
|
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾ |
|
|
و زمین بارهاى سنگین خود را برون افکند (2)
|
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾ |
|
|
و انسان گوید [زمین] را چه شده است (3)
|
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾ |
|
|
آن روز است که [زمین] خبرهاى خود را باز گوید (4)
|
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾ |
|
|
[همان گونه] که پروردگارت بدان وحى کرده است (5)
|
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾ |
|
|
آن روز مردم [به حال] پراکنده برآیند تا [نتیجه] کارهایشان به آنان نشان داده شود (6)
|
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾ |
|
|
پس هر که هموزن ذرهاى نیکى کند [نتیجه] آن را خواهد دید (7)
|
فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾ |
|
|
و هر که هموزن ذرهاى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید (8) |
وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾ |
