شیمی کَده

آموزش شیمی و علوم

شیمی کَده

آموزش شیمی و علوم

شیمی کَده

تمام مطالب این وب تقدیم به روح آسمانی پدرم که یادش پرچم صلحیست به وقت شورش دلتنگی...

بایگانی

۱۴۷ مطلب در مرداد ۱۳۹۱ ثبت شده است

۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آن رخ دهنده (1)

 

 

الْحَاقَّةُ ﴿1﴾

 

چیست آن رخ دهنده (2)

 

 

مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾

 

و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾

 

ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)

 

 

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾

 

اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)

 

 

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾

 

و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)

 

 

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾

 

[که خدا] آن را هفت‏شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏دیدى گویى آنها تنه‏هاى نخلهاى میان تهى‏اند (7)

 

 

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾

 

آیا از آنان کسى را بر جاى مى‏بینى (8)

 

 

فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ ﴿8﴾

 

و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)

 

 

وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾

 

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)

 

 

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِیَةً ﴿10﴾

 

ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)

 

 

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾

 

تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)

 

 

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾

 

پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)

 

 

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾

 

و زمین و کوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)

 

 

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾

 

پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)

 

 

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾

 

و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)

 

 

وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾

 

و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‏دارند (17)

 

 

وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾

 

در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مى‏شوید [و] پوشیده‏اى از شما پوشیده نمى‏ماند (18)

 

 

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾

 

اما کسى که کارنامه‏اش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)

 

 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ ﴿19﴾

 

من یقین داشتم که به حساب خود مى‏رسم (20)

 

 

إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿20﴾

 

پس او در یک زندگى خوش است (21)

 

 

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿21﴾

 

در بهشتى برین (22)

 

 

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾

 

[که] میوه هایش در دسترس است (23)

 

 

قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾

 

بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)

 

 

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾

 

و اما کسى که کارنامه‏اش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)

 

 

وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیهْ ﴿25﴾

 

و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)

 

 

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ ﴿26﴾

 

اى کاش آن [مرگ] کار را تمام مى‏کرد (27)

 

 

یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾

 

مال من مرا سودى نبخشید (28)

 

 

مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیهْ ﴿28﴾

 

قدرت من از [کف] من برفت (29)

 

 

هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیهْ ﴿29﴾

 

[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)

 

 

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾

 

آنگاه میان آتشش اندازید (31)

 

 

ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾

 

پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)

 

 

ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾

 

چرا که او به خداى بزرگ نمى‏گروید (33)

 

 

إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾

 

و به اطعام مسکین تشویق نمى‏کرد (34)

 

 

وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾

 

پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)

 

 

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾

 

و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)

 

 

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾

 

که آن را جز خطاکاران نمى‏خورند (37)

 

 

لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿37﴾

 

پس نه [چنان است که مى‏پندارید] سوگند یاد مى‏کنم به آنچه مى‏بینید (38)

 

 

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾

 

و آنچه نمى‏بینید (39)

 

 

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾

 

که [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏اى بزرگوار است (40)

 

 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾

 

و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)

 

 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾

 

و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مى‏گیرید (42)

 

 

وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾

 

[پیام] فرودآمده‏اى است از جانب پروردگار جهانیان (43)

 

 

تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾

 

و اگر [او] پاره‏اى گفته‏ها بر ما بسته بود (44)

 

 

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾

 

دست راستش را سخت مى‏گرفتیم (45)

 

 

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾

 

سپس رگ قلبش را پاره مى‏کردیم (46)

 

 

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾

 

و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمى‏شد (47)

 

 

فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾

 

و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)

 

 

وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾

 

و ما به راستى مى‏دانیم که از [میان] شما تکذیب‏کنندگانى هستند (49)

 

 

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ﴿49﴾

 

و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)

 

 

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾

 

و این [قرآن] بى‏شبهه حقیقتى یقینى است (51)

 

 

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾

 

پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)

 

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

پرسنده‏اى از عذاب واقع‏شونده‏اى پرسید (1)

 

 

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾

 

که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارنده‏اى نیست (2)

 

 

لِّلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾

 

[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)

 

 

مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾

 

فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند (4)

 

 

تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾

 

پس صبر کن صبرى نیکو (5)

 

 

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾

 

زیرا آنان [عذاب] را دور مى‏بینند (6)

 

 

إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾

 

و [ما] نزدیکش مى‏بینیم (7)

 

 

وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾

 

روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود (8)

 

 

یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاء کَالْمُهْلِ ﴿8﴾

 

و کوهها چون پشم زده گردد (9)

 

 

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾

 

و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)

 

 

وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾

 

آنان را به ایشان نشان مى‏دهند گناهکار آرزو مى‏کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)

 

 

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾

 

و [نیز] همسرش و برادرش را (12)

 

 

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾

 

و قبیله‏اش را که به او پناه مى‏دهد (13)

 

 

وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْویهِ ﴿13﴾

 

و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مى‏داد] و آنگاه خود را رها مى‏کرد (14)

 

 

وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ ﴿14﴾

 

نه چنین است [آتش] زبانه مى‏کشد (15)

 

 

کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾

 

پوست‏سر و اندام را برکننده است (16)

 

 

نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿16﴾

 

هر که را پشت کرده و روى برتافته (17)

 

 

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾

 

و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏خواند (18)

 

 

وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾

 

به راستى که انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است (19)

 

 

إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾

 

چون صدمه‏اى به او رسد عجز و لابه کند (20)

 

 

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾

 

و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)

 

 

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾

 

غیر از نمازگزاران (22)

 

 

إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾

 

همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مى‏کنند (23)

 

 

الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾

 

و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (24)

 

 

وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿24﴾

 

براى سائل و محروم (25)

 

 

لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾

 

و کسانى که روز جزا را باور دارند (26)

 

 

وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾

 

و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)

 

 

وَالَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿27﴾

 

چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمى‏توانند بود (28)

 

 

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾

 

و کسانى که دامن خود را حفظ مى‏کنند (29)

 

 

وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾

 

مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (30)

 

 

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾

 

و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)

 

 

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾

 

و کسانى که امانتها و پیمان خود را مراعات مى‏کنند (32)

 

 

وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾

 

و آنان که بر شهادتهاى خود ایستاده‏اند (33)

 

 

وَالَّذِینَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾

 

و کسانى که بر نمازشان مداومت مى‏ورزند (34)

 

 

وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾

 

آنها هستند که در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)

 

 

أُوْلَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُّکْرَمُونَ ﴿35﴾

 

چه شده است که آنان که کفر ورزیده‏اند به سوى تو شتابان (36)

 

 

فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾

 

گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى‏آورند] (37)

 

 

عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾

 

آیا هر یک از آنان طمع مى‏بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)

 

 

أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾

 

نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مى‏دانند آفریدیم (39)

 

 

کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾

 

[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى‏کنم که ما تواناییم (40)

 

 

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾

 

که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)

 

 

عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾

 

پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شده‏اند ملاقات نمایند (42)

 

 

فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾

 

روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)

 

 

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾

 

دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مى‏شد (44)

 

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده (1)

 

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿1﴾

 

[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده‏اى آشکارم (2)

 

 

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿2﴾

 

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید (3)

 

 

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾

 

[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت (4)

 

 

یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾

 

[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم (5)

 

 

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾

 

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود (6)

 

 

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾

 

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند (7)

 

 

وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿7﴾

 

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم (8)

 

 

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾

 

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم (9)

 

 

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾

 

و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (10)

 

 

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾

 

[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (11)

 

 

یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا ﴿11﴾

 

و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد (12)

 

 

وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا ﴿12﴾

 

شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید (13)

 

 

مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾

 

و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است (14)

 

 

وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾

 

مگر ملاحظه نکرده‏اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (15)

 

 

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾

 

و ماه را در میان آنها روشنایى‏بخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد (16)

 

 

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾

 

و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید (17)

 

 

وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾

 

سپس شما را در آن بازمى‏گرداند و بیرون مى‏آورد بیرون‏آوردنى [عجیب] (18)

 

 

ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾

 

و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (19)

 

 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾

 

تا در راههاى فراخ آن بروید (20)

 

 

لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾

 

نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود (21)

 

 

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿21﴾

 

و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند (22)

 

 

وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿22﴾

 

و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را (23)

 

 

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾

 

و بسیارى را گمراه کرده‏اند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى (24)

 

 

وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾

 

[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (25)

 

 

 

مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿25﴾

 

و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار (26)

 

 

وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾

 

چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى‏کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (27)

 

 

إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿27﴾

 

پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکت‏ستمگران میفزاى (28)

 

رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

بگو به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت‏آور شنیدیم (1)

 

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾

 

[که] به راه راست هدایت مى‏کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2)

 

یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾

 

و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است (3)

 

وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾

 

و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى‏سراید (4)

 

وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾

 

و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‏بندند (5)

 

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾

 

و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى‏بردند و بر سرکشى آنها مى‏افزودند (6)

 

وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾

 

و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته‏اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید (7)

 

وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾

 

و ما بر آسمان دست‏یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم (8)

 

وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾

 

و در [آسمان] براى شنیدن به کمین مى‏نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى‏یابد (9)

 

وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا ﴿9﴾

 

و ما [درست] نمى‏دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت‏خواسته است (10)

 

وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَن فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾

 

و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه‏هایى گوناگونیم (11)

 

وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾

 

و ما مى‏دانیم که هرگز نمى‏توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (12)

 

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾

 

و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى [پاداش] و سختى بیم ندارد (13)

 

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن یُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾

 

و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)

 

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُوْلَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿14﴾

 

ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (15)

 

وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾

 

و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم (16)

 

وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُم مَّاء غَدَقًا ﴿16﴾

 

تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى [روز]افزون درآورد (17)

 

لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَن یُعْرِضْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾

 

و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)

 

وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾

 

و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)

 

وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾

 

بگو من تنها پروردگار خود را مى‏خوانم و کسى را با او شریک نمى‏گردانم (20)

 

قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾

 

بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)

 

قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾

 

بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى‏یابم (22)

 

قُلْ إِنِّی لَن یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾

 

[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)

 

إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾

 

[باش] تا آنچه را وعده داده مى‏شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیف‏تر و کدام یک شماره‏اش کمتر است (24)

 

حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾

 

بگو نمى‏دانم آنچه را که وعده داده شده‏اید نزدیک است‏یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)

 

قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾

 

داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى‏کند (26)

 

عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾

 

جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشت‏سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)

 

إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾

 

تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده‏اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)

 

لِیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)

 

 

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾

 

به پا خیز شب را مگر اندکى (2)

 

 

قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾

 

نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)

 

 

نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾

 

یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)

 

 

أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾

 

در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‏کنیم (5)

 

 

إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾

 

قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (6)

 

 

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾

 

[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)

 

 

إِنَّ لَکَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾

 

و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)

 

 

وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾

 

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)

 

 

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾

 

و بر آنچه مى‏گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)

 

 

وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾

 

و مرا با تکذیب‏کنندگان توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده (11)

 

 

وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾

 

در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)

 

 

إِنَّ لَدَیْنَا أَنکَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾

 

و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)

 

 

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾

 

روزى که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (14)

 

 

یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَّهِیلًا ﴿14﴾

 

بى‏گمان ما به سوى شما فرستاده‏اى که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده‏اى به سوى فرعون فرستادیم (15)

 

 

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾

 

[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)

 

 

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾

 

پس اگر کفر بورزید چگونه از روزى که کودکان را پیر مى‏گرداند پرهیز توانید کرد (17)

 

 

فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِن کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾

 

آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنى است (18)

 

 

السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾

 

قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)

 

 

إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾

 

در حقیقت پروردگارت مى‏داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى‏خیزید و خداست که شب و روز را اندازه‏گیرى مى‏کند [او] مى‏داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر مى‏شود بخوانید [خدا] مى‏داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده‏اى] دیگر در زمین سفر مى‏کنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیکار مى‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (20)

 

إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَیَکُونُ مِنکُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿20﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

اى کشیده رداى شب بر سر (1)

 

 

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾

 

برخیز و بترسان (2)

 

 

قُمْ فَأَنذِرْ ﴿2﴾

 

و پروردگار خود را بزرگ دار (3)

 

 

وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾

 

و لباس خویشتن را پاک کن (4)

 

 

وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾

 

و از پلیدى دور شو (5)

 

 

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾

 

و منت مگذار و فزونى مطلب (6)

 

 

وَلَا تَمْنُن تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾

 

و براى پروردگارت شکیبایى کن (7)

 

 

وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾

 

پس چون در صور دمیده شود (8)

 

 

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾

 

آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)

 

 

فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾

 

بر کافران آسان نیست (10)

 

 

عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾

 

مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)

 

 

ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾

 

و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)

 

 

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا ﴿12﴾

 

و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)

 

 

وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾

 

و برایش [عیش خوش] آماده کردم (14)

 

 

وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾

 

باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (15)

 

 

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾

 

ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)

 

 

کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾

 

به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏کنم (17)

 

 

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾

 

آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)

 

 

إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾

 

کشته بادا چگونه [او] سنجید (19)

 

 

فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾

 

[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (20)

 

 

ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾

 

آنگاه نظر انداخت (21)

 

 

ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾

 

سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (22)

 

 

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾

 

آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (23)

 

 

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿23﴾

 

و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته‏اند نیست (24)

 

 

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾

 

این غیر از سخن بشر نیست (25)

 

 

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾

 

زودا که او را به س ق ر در آورم (26)

 

 

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾

 

و تو چه دانى که آن س ق ر چیست (27)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾

 

نه باقى مى‏گذارد و نه رها مى‏کند (28)

 

 

لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾

 

پوستها را سیاه مى‏گرداند (29)

 

 

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ﴿29﴾

 

[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)

 

 

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾

 

و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده‏اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده‏اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصف‏کردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى‏گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى‏داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (31)

 

 

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾

 

نه چنین است [که مى‏پندارند] سوگند به ماه (32)

 

 

کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾

 

و سوگند به شامگاه چون پشت کند (33)

 

 

وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾

 

و سوگند به بامداد چون آشکار شود (34)

 

 

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾

 

که آیات [قرآن] از پدیده‏هاى بزرگ است (35)

 

 

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿35﴾

 

بشر را هشداردهنده است (36)

 

 

نَذِیرًا لِّلْبَشَرِ ﴿36﴾

 

هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)

 

 

لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾

 

هر کسى در گرو دستاورد خویش است (38)

 

 

کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾

 

بجز یاران دست راست (39)

 

 

إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾

 

در میان باغها از یکدیگر مى‏پرسند (40)

 

 

فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿40﴾

 

درباره مجرمان (41)

 

 

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾

 

چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)

 

 

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾

 

گویند از نمازگزاران نبودیم (43)

 

 

قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾

 

و بینوایان را غذا نمى‏دادیم (44)

 

 

وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿44﴾

 

با هرزه‏درایان هرزه‏درایى مى‏کردیم (45)

 

 

وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾

 

و روز جزا را دروغ مى‏شمردیم (46)

 

 

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾

 

تا مرگ ما در رسید (47)

 

 

حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾

 

از این رو شفاعت‏شفاعت‏کنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد (48)

 

 

فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾

 

چرا آنها از تذکر روى گردانند (49)

 

 

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾

 

گویى گورخرانى رمیده‏اند (50)

 

 

کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿50﴾

 

که از مقابل شیرى فرار کرده‏اند (51)

 

 

فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾

 

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)

 

 

بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿52﴾

 

چنین نیست که آنان مى‏گویند بلکه آنها از آخرت نمى‏ترسند (53)

 

 

کَلَّا بَل لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾

 

چنین نیست که آنها مى‏گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (54)

 

 

کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿54﴾

 

هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد (55)

 

 

فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿55﴾

 

و هیچ کس پند نمى‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)

 

وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سوگند به روز قیامت (1)

 

 

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾

 

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است (2)

 

 

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾

 

آیا انسان مى‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد (3)

 

 

أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾

 

آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم (4)

 

 

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾

 

انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى‏خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند (5)

 

 

بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾

 

از این‏رو مى‏پرسد قیامت کى خواهد بود (6)

 

 

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾

 

بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)

 

 

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾

 

و ماه بى‏نور گردد (8)

 

 

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾

 

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند (9)

 

 

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾

 

آن روز انسان مى‏گوید راه فرار کجاست (10)

 

 

یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾

 

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)

 

 

کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾

 

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)

 

 

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾

 

و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى‏کنند (13)

 

 

یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾

 

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)

 

 

بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾

 

هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)

 

 

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾

 

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده (16)

 

 

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾

 

چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)

 

 

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾

 

پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن (18)

 

 

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾

 

سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)

 

 

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾

 

چنین نیست که شما مى‏پندارید و دلایل معاد را کافى نمى‏دانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (20)

 

 

کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾

 

و آخرت را رها مى‏کنید (21)

 

 

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾

 

آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)

 

 

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿22﴾

 

و به پروردگارش مى‏نگرد (23)

 

 

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾

 

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)

 

 

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾

 

زیرا مى‏داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى‏شکند (25)

 

 

تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾

 

چنین نیست که انسان مى‏پندارد او ایمان نمى‏آورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)

 

 

کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾

 

و گفته شود آیا کسى هست که‏این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)

 

 

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾

 

و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)

 

 

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾

 

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)

 

 

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾

 

آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)

 

 

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾

 

در آن روز گفته مى‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)

 

 

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾

 

بلکه تکذیب کرد و روى‏گردان شد (32)

 

 

وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾

 

سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمى‏داشت (33)

 

 

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾

 

با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است‏شایسته‏تر (34)

 

 

أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾

 

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است‏شایسته‏تر (35)

 

 

ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾

 

آیا انسان گمان مى‏کند بى‏هدف رها مى‏شود (36)

 

 

أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾

 

آیا او نطفه‏اى از منى که در رحم ریخته مى‏شود نبود (37)

 

 

أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾

 

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)

 

 

ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾

 

و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)

 

 

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿39﴾

 

آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)

 

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود (1)

 

 

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا ﴿1﴾

 

ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى‏آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)

 

 

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾

 

ما راه را به او نشان دادیم خواه شاکر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)

 

 

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾

 

ما براى کافران زنجیرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده کرده‏ایم (4)

 

 

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾

 

به یقین ابرار و نیکان از جامى مى‏نوشند که با عطر خوشى آمیخته است (5)

 

 

إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾

 

چشمه‏اى که بندگان خدا از آن مى‏نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى‏کنند (6)

 

 

عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾

 

[همان بندگانى که] به نذر خود وفا مى‏کردند و از روزى که گزند آن فراگیرنده است مى‏ترسیدند (7)

 

 

یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾

 

و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى‏دادند (8)

 

 

وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾

 

ما براى خشنودى خداست که به شما مى‏خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهیم (9)

 

 

إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاء وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾

 

ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناکیم (10)

 

 

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾

 

پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)

 

 

فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾

 

و به [پاس] آنکه صبر کردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)

 

 

وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾

 

در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تکیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)

 

 

مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾

 

و سایه‏ها[ى درختان] به آنان نزدیک است و میوه‏هایش [براى چیدن] رام (14)

 

 

وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾

 

و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى‏شود (15)

 

 

وَیُطَافُ عَلَیْهِم بِآنِیَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾

 

جامهایى از سیم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده‏اند (16)

 

 

قَوَارِیرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾

 

و در آنجا از جامى که آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى‏نوشانند (17)

 

 

وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِیلًا ﴿17﴾

 

از چشمه‏اى در آنجا که سلسبیل نامیده مى‏شود (18)

 

 

عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾

 

و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى‏گردند چون آنها را ببینى گویى که مرواریدهایى پراکنده‏اند (19)

 

 

وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا ﴿19﴾

 

و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و کشورى پهناور مى‏بینى (20)

 

 

وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾

 

[بهشتیان را] جامه‏هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده‏اى پاک به آنان مى‏نوشاند (21)

 

 

عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾

 

این [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است (22)

 

 

إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاء وَکَانَ سَعْیُکُم مَّشْکُورًا ﴿22﴾

 

در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)

 

 

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنزِیلًا ﴿23﴾

 

پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبایى کن و از آنان گناهکار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)

 

 

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾

 

و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (25)

 

 

وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾

 

و بخشى از شب را در برابر او سجده کن و شب[هاى] دراز او را به پاکى بستاى (26)

 

 

وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾

 

اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت‏سر مى‏افکنند (27)

 

 

إِنَّ هَؤُلَاء یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾

 

ماییم که آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار کرده‏ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى‏کنیم (28)

 

 

نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾

 

این [آیات] پندنامه‏اى است تا هر که خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)

 

 

إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾

 

و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حکیم است (30)

 

 

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾

 

هر که را خواهد به رحمت‏خویش در مى‏آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده کرده است (31)

 

یُدْخِلُ مَن یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سوگند به فرستادگان پى‏درپى (1)

 

 

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿1﴾

 

که سخت توفنده‏اند (2)

 

 

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿2﴾

 

و سوگند به افشانندگان افشانگر (3)

 

 

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿3﴾

 

که [میان حق و باطل] جداگرند (4)

 

 

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿4﴾

 

و القاکننده وحى‏اند (5)

 

 

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿5﴾

 

خواه عذرى باشد یا هشدارى (6)

 

 

عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿6﴾

 

که آنچه وعده یافته‏اید قطعا رخ خواهد داد (7)

 

 

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾

 

پس وقتى که ستارگان محو شوند (8)

 

 

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿8﴾

 

و آنگاه که آسمان بشکافد (9)

 

 

وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ ﴿9﴾

 

و آنگاه که کوه‏ها از جا کنده شوند (10)

 

 

وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿10﴾

 

و آنگاه که پیمبران به میقات آیند (11)

 

 

وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿11﴾

 

براى چه روزى تعیین وقت‏شده است (12)

 

 

لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿12﴾

 

براى روز داورى (13)

 

 

لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿13﴾

 

و تو چه دانى که روز داورى چیست (14)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿14﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (15)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿15﴾

 

مگر پیشینیان را هلاک نکردیم (16)

 

 

أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿16﴾

 

سپس از پى آنان پسینیان را مى‏بریم (17)

 

 

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿17﴾

 

با مجرمان چنین مى‏کنیم (18)

 

 

کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿18﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (19)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿19﴾

 

مگر شما را از آبى بى‏مقدار نیافریدیم (20)

 

 

أَلَمْ نَخْلُقکُّم مِّن مَّاء مَّهِینٍ ﴿20﴾

 

پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم (21)

 

 

فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَّکِینٍ ﴿21﴾

 

تا مدتى معین (22)

 

 

إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿22﴾

 

و توانا آمدیم و چه نیک تواناییم (23)

 

 

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿23﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (24)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿24﴾

 

مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم (25)

 

 

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿25﴾

 

چه براى مردگان چه زندگان (26)

 

 

أَحْیَاء وَأَمْوَاتًا ﴿26﴾

 

و کوه‏هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم (27)

 

 

وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُم مَّاء فُرَاتًا ﴿27﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (28)

 

 

وَیْلٌ یوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿28﴾

 

بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب مى‏کردید (29)

 

 

انطَلِقُوا إِلَى مَا کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿29﴾

 

بروید به سوى [آن] دود سه شاخه (30)

 

 

انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿30﴾

 

نه سایه‏دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى‏کند (31)

 

 

لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿31﴾

 

[دوزخ] چون کاخى [بلند] شراره مى‏افکند (32)

 

 

إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿32﴾

 

گویى شترانى زرد رنگند (33)

 

 

کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿33﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (34)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿34﴾

 

این روزى است که دم نمى‏زنند (35)

 

 

هَذَا یَوْمُ لَا یَنطِقُونَ ﴿35﴾

 

و رخصت نمى‏یابند تا پوزش خواهند (36)

 

 

وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿36﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (37)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿37﴾

 

این [همان] روز داورى است‏شما و [جمله] پیشینیان را گرد مى‏آوریم (38)

 

 

هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿38﴾

 

پس اگر حیلتى دارید در برابر من بسگالید (39)

 

 

فَإِن کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿39﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (40)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿40﴾

 

اهل تقوا در زیر سایه‏ها و بر کنار چشمه‏سارانند (41)

 

 

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿41﴾

 

با هر میوه‏اى که خوش داشته باشند (42)

 

 

وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿42﴾

 

به [پاداش] آنچه مى‏کردید بخورید و بیاشامید گواراتان باد (43)

 

 

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿43﴾

 

ما نیکوکاران را چنین پاداش مى‏دهیم (44)

 

 

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ ﴿44﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (45)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿45﴾

 

[اى کافران] بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید (46)

 

 

کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُم مُّجْرِمُونَ ﴿46﴾

 

[ولى] آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (47)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿47﴾

 

و چون به آنان گفته شود رکوع کنید به رکوع نمى‏روند (48)

 

 

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿48﴾

 

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان (49)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿49﴾

 

پس به کدامین سخن پس از [قرآن] ایمان مى‏آورند (50)

 

فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿50﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

درباره چه چیز از یکدیگر مى‏پرسند (1)

 

 

عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿1﴾

 

از آن خبر بزرگ (2)

 

 

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾

 

که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)

 

 

الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾

 

نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)

 

 

کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾

 

باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)

 

 

ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾

 

آیا زمین را گهواره‏اى نگردانیدیم (6)

 

 

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾

 

و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)

 

 

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾

 

و شما را جفت آفریدیم (8)

 

 

وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾

 

و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)

 

 

وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾

 

و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)

 

 

وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾

 

و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)

 

 

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾

 

و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)

 

 

وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾

 

و چراغى فروزان گذاردیم (13)

 

 

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾

 

و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)

 

 

وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿14﴾

 

تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)

 

 

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾

 

و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)

 

 

وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾

 

قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)

 

 

إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾

 

روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)

 

 

یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾

 

و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)

 

 

وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾

 

و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)

 

 

وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾

 

[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)

 

 

إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾

 

[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)

 

 

لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾

 

روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)

 

 

لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾

 

در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)

 

 

لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾

 

جز آب جوشان و چرکابه‏اى (25)

 

 

إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾

 

کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)

 

 

جَزَاء وِفَاقًا ﴿26﴾

 

آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)

 

 

إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾

 

و آیات ما را سخت تکذیب مى‏کردند (28)

 

 

وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾

 

و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آورده‏ایم (29)

 

 

وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾

 

پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى‏افزاییم (30)

 

 

فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾

 

مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)

 

 

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾

 

باغچه‏ها و تاکستانها (32)

 

 

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾

 

و دخترانى همسال با سینه‏هاى برجسته (33)

 

 

وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾

 

و پیاله‏هاى لبالب (34)

 

 

وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾

 

در آنجا نه بیهوده‏اى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)

 

 

لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾

 

[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)

 

 

جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿36﴾

 

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)

 

 

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾

 

روزى که روح و فرشتگان به صف مى‏ایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)

 

 

یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾

 

آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)

 

 

ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾

 

ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست‏خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)

 

إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿40﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)

 

 

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾

 

و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)

 

 

وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾

 

و به فرشتگانى که [در دریاى بى‏مانند] شناکنان شناورند (3)

 

 

وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾

 

پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گیرنده‏اند (4)

 

 

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾

 

و کار [بندگان] را تدبیر مى‏کنند (5)

 

 

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾

 

آن روز که لرزنده بلرزد (6)

 

 

یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾

 

و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد (7)

 

 

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾

 

در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)

 

 

قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾

 

دیدگان آنها فرو افتاده (9)

 

 

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾

 

گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى‏گردیم (10)

 

 

یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾

 

آیا وقتى ما استخوان‏ریزه‏هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى‏گیریم] (11)

 

 

أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿11﴾

 

[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان‏آور است (12)

 

 

قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾

 

و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)

 

 

فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾

 

و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)

 

 

فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾

 

آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)

 

 

هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾

 

آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)

 

 

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾

 

به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)

 

 

اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾

 

و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)

 

 

فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿18﴾

 

و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)

 

 

وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾

 

پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)

 

 

فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾

 

و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)

 

 

فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾

 

سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)

 

 

ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾

 

و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)

 

 

فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾

 

و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)

 

 

فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾

 

و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)

 

 

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾

 

در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)

 

 

إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾

 

آیا آفرینش شما دشوارتر است‏یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)

 

 

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾

 

سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)

 

 

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾

 

و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)

 

 

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾

 

و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)

 

 

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾

 

آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)

 

 

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾

 

و کوهها را لنگر آن گردانید (32)

 

 

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾

 

[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)

 

 

مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾

 

پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)

 

 

فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾

 

[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)

 

 

یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾

 

و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)

 

 

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿36﴾

 

اما هر که طغیان کرد (37)

 

 

فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿37﴾

 

و زندگى پست دنیا را برگزید (38)

 

 

وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾

 

پس جایگاه او همان آتش است (39)

 

 

فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾

 

و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)

 

 

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾

 

پس جایگاه او همان بهشت است (41)

 

 

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾

 

در باره رستاخیز از تو مى‏پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)

 

 

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾

 

تو را چه به گفتگو در آن (43)

 

 

فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿43﴾

 

علم آن با پروردگار تو است (44)

 

 

إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿44﴾

 

تو فقط کسى را که از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى (45)

 

 

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿45﴾

 

روزى که آن را مى‏بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده‏اند (46)

 

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

چهره در هم کشید و روى گردانید (1)

 

 

عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾

 

که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)

 

 

أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾

 

و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)

 

 

وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾

 

یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)

 

 

أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾

 

اما آن کس که خود را بى‏نیاز مى‏پندارد (5)

 

 

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾

 

تو بدو مى‏پردازى (6)

 

 

فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾

 

با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)

 

 

وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾

 

و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)

 

 

وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿8﴾

 

در حالى که [از خدا] مى‏ترسید (9)

 

 

وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾

 

تو از او به دیگران مى‏پردازى (10)

 

 

فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾

 

زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)

 

کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾

 

تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)

 

 

فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿12﴾

 

در صحیفه‏هایى ارجمند (13)

 

 

فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ ﴿13﴾

 

والا و پاک‏شده (14)

 

 

مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿14﴾

 

به دست فرشتگانى (15)

 

 

بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾

 

ارجمند و نیکوکار (16)

 

 

کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾

 

کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)

 

 

قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾

 

او را از چه چیز آفریده است (18)

 

 

مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾

 

از نطفه‏اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)

 

 

مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾

 

سپس راه را بر او آسان گردانید (20)

 

 

ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾

 

آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)

 

 

ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾

 

سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)

 

 

ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾

 

ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)

 

 

کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾

 

پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)

 

 

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾

 

که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)

 

 

أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾

 

آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)

 

 

ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾

 

پس در آن دانه رویانیدیم (27)

 

 

فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾

 

و انگور و سبزى (28)

 

 

وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾

 

و زیتون و درخت‏خرما (29)

 

 

وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾

 

و باغهاى انبوه (30)

 

 

وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾

 

و میوه و چراگاه (31)

 

 

وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾

 

[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)

 

 

مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾

 

پس چون فریاد گوش‏خراش دررسد (33)

 

 

فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾

 

روزى که آدمى از برادرش (34)

 

 

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾

 

و از مادرش و پدرش (35)

 

 

وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾

 

و از همسرش و پسرانش مى‏گریزد (36)

 

 

وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾

 

در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى‏دارد (37)

 

 

لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾

 

در آن روز چهره‏هایى درخشانند (38)

 

 

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿38﴾

 

خندان [و] شادانند (39)

 

 

ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾

 

و در آن روز چهره‏هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)

 

 

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾

 

[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)

 

 

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾

 

آنان همان کافران بدکارند (42)

 

أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)

 

 

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾

 

و آنگه که ستارگان همى‏تیره شوند (2)

 

 

وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾

 

و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)

 

 

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾

 

وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)

 

 

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾

 

و آنگه که وحوش را همى‏گرد آرند (5)

 

 

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾

 

دریاها آنگه که جوشان گردند (6)

 

 

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾

 

و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)

 

 

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾

 

پرسند چو زان دخترک زنده به‏گور (8)

 

 

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾

 

به کدامین گناه کشته شده است (9)

 

 

بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾

 

و آنگاه که نامه‏ها زهم بگشایند (10)

 

 

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾

 

و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)

 

 

وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾

 

و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)

 

 

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾

 

و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)

 

 

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾

 

هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)

 

 

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾

 

نه نه سوگند به اختران گردان (15)

 

 

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾

 

[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)

 

 

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾

 

سوگند به شب چون پشت گرداند (17)

 

 

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾

 

سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)

 

 

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾

 

که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)

 

 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾

 

نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)

 

 

ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾

 

در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)

 

 

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾

 

و رفیق شما مجنون نیست (22)

 

 

وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾

 

و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)

 

 

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾

 

و او در امر غیب بخیل نیست (24)

 

 

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾

 

و [قرآن] نیست‏سخن دیو رجیم (25)

 

 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾

 

پس به کجا مى‏روید (26)

 

 

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾

 

این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)

 

 

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾

 

براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)

 

 

لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾

 

و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)

 

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)

 

 

إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾

 

و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)

 

 

وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾

 

و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)

 

 

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾

 

و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)

 

 

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾

 

هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)

 

 

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾

 

اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)

 

 

یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾

 

همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)

 

 

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾

 

و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)

 

 

فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾

 

با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)

 

 

کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾

 

و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)

 

 

وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾

 

[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)

 

 

کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾

 

آنچه را مى‏کنید مى‏دانند (12)

 

 

یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾

 

قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)

 

 

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾

 

و بى‏شک بدکاران در دوزخند (14)

 

 

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾

 

روز جزا در آنجا درآیند (15)

 

 

یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾

 

و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)

 

 

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾

 

و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾

 

باز چه دانى که چیست روز جزا (18)

 

 

ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾

 

روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)

 

یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

واى بر کم‏فروشان (1)

 

 

وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾

 

که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند (2)

 

 

الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾

 

و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند (3)

 

 

وَإِذَا کَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾

 

مگر آنان گمان نمى‏دارند که برانگیخته خواهند شد (4)

 

 

أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿4﴾

 

[در] روزى بزرگ (5)

 

 

لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾

 

روزى که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پاى ایستند (6)

 

 

یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾

 

نه چنین است [که مى‏پندارند] که کارنامه بدکاران در سجین است (7)

 

 

کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾

 

و تو چه دانى که سجین چیست (8)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾

 

کتابى است نوشته‏شده (9)

 

 

کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿9﴾

 

واى بر تکذیب‏کنندگان در آن هنگام (10)

 

 

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾

 

آنان که روز جزا را دروغ مى‏پندارند (11)

 

 

الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾

 

و جز هر تجاوزپیشه گناهکارى آن را به دروغ نمى‏گیرد (12)

 

 

وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾

 

[همان که] چون آیات ما بر او خوانده شود گوید [اینها] افسانه‏هاى پیشینیان است (13)

 

 

إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾

 

نه چنین است بلکه آنچه مرتکب مى‏شدند زنگار بر دلهایشان بسته است (14)

 

 

کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾

 

زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (15)

 

 

کَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾

 

آنگاه به یقین آنان به جهنم درآیند (16)

 

 

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ ﴿16﴾

 

سپس [به ایشان] گفته خواهد شد این همان است که آن را به دروغ مى‏گرفتید (17)

 

 

ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾

 

نه چنین است در حقیقت کتاب نیکان در علیون است (18)

 

 

کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾

 

و تو چه دانى که علیون چیست (19)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾

 

کتابى است نوشته‏شده (20)

 

 

کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿20﴾

 

مقربان آن را مشاهده خواهند کرد (21)

 

 

یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾

 

براستى نیکوکاران در نعیم [الهى] خواهند بود (22)

 

 

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾

 

بر تختها [نشسته] مى‏نگرند (23)

 

 

عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿23﴾

 

از چهره‏هایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏یابى (24)

 

 

تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾

 

از باده‏اى مهر شده نوشانیده شوند (25)

 

 

یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ ﴿25﴾

 

[باده‏اى که] مهر آن مشک است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یکدیگر پیشى گیرند (26)

 

 

خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾

 

و ترکیبش از [چشمه] تسنیم است (27)

 

 

وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ ﴿27﴾

 

چشمه‏اى که مقربان [خدا] از آن نوشند (28)

 

 

عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾

 

[آرى در دنیا] کسانى که گناه مى‏کردند آنان را که ایمان آورده بودند به ریشخند مى‏گرفتند (29)

 

 

إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾

 

و چون بر ایشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏کردند (30)

 

 

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾

 

و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند (31)

 

 

وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَکِهِینَ ﴿31﴾

 

و چون مؤمنان را مى‏دیدند مى‏گفتند اینها [جماعتى] گمراهند (32)

 

 

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿32﴾

 

و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند (33)

 

 

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾

 

و[لى] امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مى‏زنند (34)

 

 

فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾

 

بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏کنند (35)

 

 

عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿35﴾

 

[تا ببینند] آیا کافران به پاداش آنچه مى‏کردند رسیده‏اند (36)

 

هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)

 

 

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿1﴾

 

و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (2)

 

 

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾

 

و آنگاه که زمین کشیده شود (3)

 

 

وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾

 

و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهى شود (4)

 

 

وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾

 

و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (5)

 

 

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾

 

اى انسان حقا که تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد (6)

 

 

یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾

 

اما کسى که کارنامه‏اش به دست راستش داده شود (7)

 

 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾

 

بزودى‏اش حسابى بس آسان کنند (8)

 

 

فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾

 

و شادمان به سوى کسانش باز گردد (9)

 

 

وَیَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾

 

و اما کسى که کارنامه‏اش از پشت‏سرش به او داده شود (10)

 

 

وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿10﴾

 

زودا که هلاک [خویش] خواهد (11)

 

 

فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾

 

و در آتش افروخته درآید (12)

 

 

 

وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾

 

او در [میان] خانواده خود شادمان بود (13)

 

 

إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾

 

او مى‏پنداشت که هرگز برنخواهد گشت (14)

 

 

إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن یَحُورَ ﴿14﴾

 

آرى در حقیقت پروردگارش به او بینا بود (15)

 

 

بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾

 

نه نه سوگند به شفق (16)

 

 

فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾

 

سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (17)

 

 

وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾

 

سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (18)

 

 

وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾

 

که قطعا از حالى به حالى برخواهید نشست (19)

 

 

لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿19﴾

 

پس چرا آنان باور نمى‏دارند (20)

 

 

فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾

 

و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاک نمى‏سایند (21)

 

 

وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾

 

[نه] بلکه آنان که کفر ورزیده‏اند تکذیب مى‏کنند (22)

 

 

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾

 

و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (23)

 

 

وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾

 

پس آنان را از عذابى دردناک خبر ده (24)

 

 

فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾

 

مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده‏اند که آنان را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود (25)

 

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سوگند به آسمان آکنده ز برج (1)

 

 

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾

 

و به روز موعود (2)

 

 

وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾

 

و به گواه و مورد گواهى (3)

 

 

وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾

 

مرگ بر آدم‏سوزان خندق (4)

 

 

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾

 

همان آتش مایه‏دار [و انبوه] (5)

 

 

النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾

 

آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (6)

 

 

إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾

 

و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‏آوردند گواه بودند (7)

 

 

وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾

 

و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (8)

 

 

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾

 

همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (9)

 

 

الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾

 

کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکرده‏اند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (10)

 

 

إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾

 

کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (11)

 

 

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾

 

آرى عقاب پروردگارت سخت‏سنگین است (12)

 

 

إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾

 

هم اوست که [آفرینش را] آغاز مى‏کند و بازمى‏گرداند (13)

 

 

إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾

 

و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (14)

 

 

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾

 

صاحب ارجمند عرش (15)

 

 

ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾

 

هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد (16)

 

 

فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿16﴾

 

آیا حدیث [آن] سپاهیان (17)

 

 

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾

 

فرعون و ثمود بر تو آمد (18)

 

 

فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾

 

[نه] بلکه آنان که کافر شده‏اند در تکذیب‏اند (19)

 

 

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾

 

با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (20)

 

 

وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِیطٌ ﴿20﴾

 

آرى آن قرآنى ارجمند است (21)

 

 

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ ﴿21﴾

 

که در لوحى محفوظ است (22)

 

فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿22﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)

 

 

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾

 

و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2)

 

 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾

 

آن اختر فروزان (3)

 

 

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾

 

هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)

 

 

إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾

 

پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (5)

 

 

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾

 

از آب جهنده‏اى خلق شده (6)

 

 

خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿6﴾

 

[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى‏آید (7)

 

 

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾

 

در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)

 

 

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾

 

آن روز که رازها [همه] فاش شود (9)

 

 

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾

 

پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)

 

 

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾

 

سوگند به آسمان بارش‏انگیز (11)

 

 

وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾

 

سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (12)

 

 

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾

 

[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)

 

 

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾

 

و آن شوخى نیست (14)

 

 

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾

 

آنان دست به نیرنگ مى‏زنند (15)

 

 

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾

 

و [من نیز] دست به نیرنگ مى‏زنم (16)

 

 

وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾

 

پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (17)

 

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)

 

 

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾

 

همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)

 

 

الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾

 

و آنکه اندازه‏گیرى کرد و راه نمود (3)

 

 

وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾

 

و آنکه چمنزار را برآورد (4)

 

 

وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾

 

و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیره‏گون گردانید (5)

 

 

فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾

 

ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)

 

 

سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾

 

جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مى‏داند (7)

 

 

إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾

 

و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مى‏گردانیم (8)

 

 

وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾

 

پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)

 

 

فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾

 

آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)

 

 

سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿10﴾

 

و نگون‏بخت‏خود را از آن دور مى‏دارد (11)

 

 

وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾

 

همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)

 

 

الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾

 

آنگاه نه در آن مى‏میرد و نه زندگانى مى‏یابد (13)

 

 

ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾

 

رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)

 

 

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿14﴾

 

و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)

 

 

وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾

 

لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مى‏گزینید (16)

 

 

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾

 

با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)

 

 

وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾

 

قطعا در صحیفه‏هاى گذشته این [معنى] هست (18)

 

 

إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾

 

صحیفه‏هاى ابراهیم و موسى (19)

 

صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.
۲۱
مرداد
۹۱

 

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

آیا خبر غاشیه به تو رسیده است (1)

 

 

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾

 

در آن روز چهره‏هایى زبونند (2)

 

 

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾

 

که تلاش کرده رنج [بیهوده] برده‏اند (3)

 

 

عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿3﴾

 

[ناچار] در آتشى سوزان درآیند (4)

 

 

تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾

 

از چشمه‏اى داغ نوشانیده شوند (5)

 

 

تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾

 

خوراکى جز خار خشک ندارند (6)

 

 

لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ ﴿6﴾

 

[که] نه فربه کند و نه گرسنگى را باز دارد (7)

 

 

لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ ﴿7﴾

 

در آن روز چهره‏هایى شادابند (8)

 

 

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿8﴾

 

از کوشش خود خشنودند (9)

 

 

لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾

 

در بهشت برین‏اند (10)

 

 

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾

 

سخن بیهوده‏اى در آنجا نشنوند (11)

 

 

لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾

 

در آن چشمه‏اى روان باشد (12)

 

 

فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾

 

تختهایى بلند در آنجاست (13)

 

 

فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿13﴾

 

و قدحهایى نهاده شده (14)

 

 

وَأَکْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿14﴾

 

و بالشهایى پهلوى هم [چیده] (15)

 

 

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾

 

و فرشهایى [زربفت] گسترده (16)

 

 

وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾

 

آیا به شتر نمى‏نگرند که چگونه آفریده شده (17)

 

 

أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾

 

و به آسمان که چگونه برافراشته شده (18)

 

 

وَإِلَى السَّمَاء کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾

 

و به کوه‏ها که چگونه برپا داشته شده (19)

 

 

وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾

 

و به زمین که چگونه گسترده شده است (20)

 

 

وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾

 

پس تذکر ده که تو تنها تذکردهنده‏اى (21)

 

 

فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾

 

بر آنان تسلطى ندارى (22)

 

 

لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾

 

مگر کسى که روى بگرداند و کفر ورزد (23)

 

 

إِلَّا مَن تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾

 

که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (24)

 

 

فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾

 

در حقیقت بازگشت آنان به سوى ماست (25)

 

 

إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾

 

آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (26)

 

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾

 

  • .::::. مـــــــــهـــــــــدی قــــــــــادی.::::.